„Do pełnego rozwoju konieczna jest jedność pięciu sfer: Ciała, Umysłu, Ducha, Emocji i Relacji. „Cuder” wspomaga wychowanie poprzez obniżanie lęku oraz wzmacnianie rozwoju duchowego. Gra „Cuder” wskazuje drogę do dorosłości” – czytamy na stronie www.cuder.pl
Czy gra naprawdę może zmienić gracza? Na stronie www.cuder.pl przeczytałem, że „Cuder zmienia na dobre” – czy to prawda?
Tak, zmienia i mam na to dowody w postaci wyników ewaluacji czyli badania skuteczności i ciągłego poprawiania gry i programu pod tą samą nazwą. Rozmawiam z graczami i kiedy zadają pytania, świadczące o nurtujących ich wątpliwościach, szukają wiedzy i zastanawiają się nad sposobami na radosny rozwój, wiem, że gra działa. Opinię tą potwierdzają pedagodzy pracujący z młodzieżą; gra jest narzędziem wychowawczym, które inicjuje rozwój duchowy graczy.
Na czym polega ta zmiana?
– Gra w „Cudera” wzmacnia refleksyjność, zmusza do szukania odpowiedzi na najistotniejsze pytania: Kim jestem? Jak postrzegam świat wokół? Jaki jest cel mojego życia? Z definicji rozwoju duchowego wiemy, że gotowość do szukania odpowiedzi na fundamentalne pytania rozpoczyna rozwój człowieka, który chroni przed zagrożeniami czyhającymi na drodze do dorosłości. Rozgrywki wymuszają poznanie definicji ważnych pojęć takich jak: miłość, wolność, radość, przyjemność itp., a bez wspólnego rozumienia tych kwestii nie można mówić o zrozumieniu drugiego człowieka. Dobrym przykładem jest chaos, jaki mają w głowach gimnazjaliści, kiedy pytam: Czym różni się miłość od zakochania? Okazuje się, że każdy inaczej to rozumie.
Czyli grając w grę, gimnazjalista układa sobie w głowie definicje np. miłości ?
– Nie tylko miłości i nie tylko w głowie, ale w emocjach, relacjach, duchu i umyśle, bo z takich pięciu sfer składa się pionek, czyli” CUDER”. W grze trzeba zastanowić się, jak rozwijać te sfery, aby oprócz rozwoju czerpać z tego radość i jak zauważać pułapki (zagrożenia), które mogą powodować cofanie się w rozwoju. Mogę powiedzieć, że gra jest symulatorem życia, pozwala trenować rozwój i unikanie zagrożeń.
Czy to oznacza, że można kupić dziecku grę i ona zmieni na dobre to dziecko ?
– Nie, sama gra nie wystarczy, można grać i mieć tylko radość z gry, ale można wykorzystać pełnię jej potencjału. Gra jest narzędziem i jak każde narzędzie, wymaga mądrego człowieka, aby go używał, w tym wypadku rodzica, wychowawcę lub mistrza gry. To mistrz gry potrafi wykorzystać okazje pojawiające się podczas rozgrywek do rozmowy, dyskusji, opowiadania. To mistrz interpretuje to, co dzieje się na planszy i wykorzystuje do pokazywania młodszym drogi do osiągnięcia szczęśliwej dorosłości. W wychowaniu nie da się zastąpić troskliwego wychowawcy, nauczyć budować relację może tylko kochający człowiek i żadna gra, nawet komputerowa i najbardziej modna, tego nie uczyni. Szkolimy mądrych mistrzów gry.
Skąd taki pomysł ?
– Pomysł na grę jest wynikiem poszukiwań sposobu kontynuacji zajęć realizowanych dla gimnazjalistów w Ojcowie i Archezji. Od kilku lat prowadzimy zajęcia, będące filozoficzną podrożą przez Doliną Prądnika, symboliczną podróżą przez życie. Ta wędrówka bardzo podoba się zarówno uczniom, jak i nauczycielom, ale trwa tylko jeden dzień i trzeba było znaleźć sposób, aby utrwalić przeżycia z Archezji. Takim sposobem jest właśnie połączenie cechy gry RPG i planszowej w jedną grę, aby można było grać w klasie w ciągu roku szkolnego. Treści poruszane w Archezji są wzmacniane i rozwijane
podczas gry, to zwiększa skuteczność profilaktyki.
Gdzie mogę kupić grę i czy mogę uczestniczyć w szkoleniu mistrzów gry?
– Gra jest dostępna w internecie na naszej stronie, a szkolenia mistrzów gry odbywają się bardzo często i serdecznie na nie zapraszam. Na szkoleniach świetnie się bawimy grając w grę. Muszę jednak ostrzec – gra jest niebezpieczna :-) jak stwierdziła uczestniczka szkoleń, bo wymusza rozwój osobisty, a jak człowiek zacznie się rozwijać, to naprawdę nie wiadomo do czego może dojść w życiu, nawet do profesury.
Zapraszam do Archezji ( www.archezja.com), a potem do gry „CUDER” (www.cuder.pl)
Z twórcą”Cudera” Tomaszem Gubałą rozmawiał Lesław Adamczyk