To, co nazywamy egzystencjalną pustką, stanowi prawdziwe wyzwanie dla ludzkości. Coraz więcej ludzi skarży się na poczucie bezsensu i życiowej pustki. Według Viktora Frankla wynika to z dwóch powodów. Po pierwsze, w przeciwieństwie do zwierząt, człowiek nie ulega instynktom w kwestii tego, jak musi postępować. W odróżnieniu od poprzednich pokoleń, nie kieruje się już tradycją w kwestii tego, jak powinien postępować. Często nie wie nawet, jak właściwie chciałby żyć. Pragnie za to robić to, co robią inni (konformizm), albo postępuje zgodnie z tym, czego się od niego żąda (totalitaryzm).
Jednak wbrew upadkowi tradycyjnych wartości każdy człowiek może odnaleźć w swoim życiu sens, więcej – może przy nim trwać dosłownie do ostatniej godziny swojego życia.
Wychowawca ma obowiązek uświadamiać wychowankowi, że życie nigdy nie traci sensu.
W czasach, w jakich żyjemy podstawowym obowiązkiem odpowiedzialnego dorosłego, jest poszukiwanie sensu swojego życia i wyposażanie młodszych w umiejętność odnajdywania w życiu sensu.
W czasach, gdy przykazania dekalogu utraciły w oczach wielu swoją niepodważalną wartość, każdego dnia musimy przestrzegać stu tysięcy przykazań wynikających ze stu tysięcy niepowtarzalnych życiowych sytyacji. W tym sensie można więc śmiało powiedzieć ze poszukiwanie sensu życia, to odpowiedź na duchowe potrzeby współczesnego człowieka.
*na podstawie „Wola sensu” V.E. Frankl